Τόσα χρόνια, πολλά χρόνια..τόσα λεπτά, τόση ενέργεια, αγάπη, πάθος, σκέψη και απερισκεψεία..τόσα και άλλα τόσα. τζε ούλα τα τόσα τα οποία επαρέτησες ή εν εγνώρισες καν επειδή απλά ήσουν τόσον αφιερωμένος να διάς τα πάντα σε κάτι που ουσιαστικά εν υπάρχει. Τζε τωρά που εκόλλησεν ο νους σου, έχασες την αυτοπεποίθηση σου, εμαράζωσαν τα δάχτυλα σου, τωρά τι έσχεις? Πέντε πτυχία, δέκα αναμνήσεις, 48 ανασφάλειες και 24 ώρες κάθε μέρα για να αναρωτιέσαι πόσα πράγματα έκαμες λάθος, πόσα πραγμάτα κάμνεις λάθος και πόσα πράγματα εξαρτούνται που την συνδρομή σου στο γυμναστήριο.
Ήσουν χρόνια μέμπερ στο γυμναστήριο, άρεσκε σου πολλά αν και εδυσκολεύκεσουν λίο σε στιγμές τζε εβαρκέσουν σε κάποιες άλλες στιγμές. 'Θέλω να βκω που δαμέσα ελάλες, θέλω να γυμναστώ σε εξωτερικό χώρο, θέλω να αναπνέω καθαρό αέρα και να βουρώ τζε να θωρώ βούνα τζε δέντρα τζε πουλιά.' Ε τζε τωρά που εβκήκες, τι κάμνεις? Κάθεσαι σπίτι σου και κλαίεις για ούλα τα μηχανήματα που έχασες. Έσχεις πρόβλημα. Κάθε φορά που βκαίνεις στα πάρκα να γυμναστείς ο κόσμος θωρεί σε που μακριά και περιπαίζει σε! Κοίταξε τον ευατό σου, κοίταξε σε. Βουράς ούλλη μέρα αλλά εν μετακινήσε. Είσαι ελεύθερη, είσαι γυμνασμένη και αντί να βουρήσεις τη γη όλοκληρη, μεινίσκεις ακίνητη και δρώνεις άσκοπα, όπως όταν εβούρας στο δρόμο του γυμναστηρίου.
Νομίζω πως ένα φάω μια πίτσα τζε εν με κόφτει αν επάσχινα. Αύριο ενα βουρήσω τον γυρό του Λονδίνου.
Sunday, 29 November 2009
Το Εξ - Φάκτορ στη ζωή μου
Ναι, ναι... Το παιδί σας είναι εξαιρετικά ταλαντούχο, ένας νέος σολίστας με πρωτοφανή ευαισθησία και ωριμότητα. Ένα ακατέργαστο ταλέντο το οποίο εγώ σαν μέτρια δασκάλα που είμαι αδυνατώ να ανασύρω στην επιφάνεια. Το φταίξιμο είναι ξεκάθαρα δικό μου, είμαι μια αδέξια και δυσκοίλια δασκάλα πιάνου. Το παιδί σας δεν φταίει σε τίποτα! Αλήθεια σας λεω το παιδί σας είναι απλά υπέροχο, ένα σπάνιο πλάσμα με τρόπους, ήθος, σωστή διαπεδαγώγηση, εξαιρετικά πρότυπα και κοφτερό μυαλό. Φτου του. Πραγματικα φτου φτου φτου!
Friday, 20 November 2009
Καλησπέρα
Για να είμαι ειλικρινής ακόμη εν εκατάλαβα γιατί έκαμα μπλοκ. Ακόμη και αυτή τη στιγμή που υποτίθεται πως γράφω κάτι αμφιβάλλω κατα πόσον θα το τελειώσω ποτέ. Ίσως τελικά να μεν χρειάζεται να το τελειώσω..ξεκινώ και όπου πάει. Έχω ένα γενικό πρόβλημα με το τελος τελευταία. Ενώ επέρασα ούλλη μου τη ζωή ως τωρά (η οποία εν πιάνει τζε καμιά τεράστια έκταση) να πιστεύκω πως δεν υπάρχει τέλος σε τίποτα και ότι υπάρχει μόνο το άπειρο και το ανεξήγητο εκατάντησα μέσα σε πέντε μέρες να αναποδογυρίσω τον νου μου και τη θετικότητα μου σε αρνητικότητα. Σήμερα είμαι λάτρης του τέλους. Θέλω όλα να τελειώσουν.
Κυρίως ο θυμός μου. Είχα πάντα πολλά πολλά νεύρα. Τόσα πολλά που η αγαπημένη μου μάμα αναγκάστηκε να με πάρει σε παιδοψυχολόγο ημίσχιμου. Ήταν πολλά καλή η παιδοψυχολόγος, θύμουμε την καμιά φορά και νοσταλγώ τις στιγμές που με εσυμβούλευκε να πηγαίνω στο πάρκο για περπάτημα και σινεμά με τη μάμα μου για να μου περάσουν τα νεύρα. Και η μάμα μου φυσικά έκαμε ακριβώς αυτό που της είπε. Για τρείς μήνες έπαιρνε με κάθε εβδομάδα στο πάρκο της Αθαλάσσας (οι πως είχαμε τζε άλλες επιλογές στην Λευκωσία - το πάρκο της Ακρόπολης εν ήταν της μόδας τότε..εν είμαι σιούρη αν υπήρχε καν..Πάρκο, υπήρχες?), κάθε Παρασκευή σινεμά και τα Σάββατα περνούσαμε ποιοτικό χρόνο μαζί. Μετά από τρεις μήνες είχα γατριευτεί! Ουαου! Ευχαριστώ παιδοψυχολόγε για τις πανάκριβες μεν, αφόρητα χρήσιμες συμβουλές σου! Ναι.. Ε και τωρά τι ακριβώς πρέπει να κάμω? Αν ένα παιδί πρέπει να πάει σινεμά για να του περάσουν τα νεύρα, ένας διεφθαρμένος ενήλικας τι ακριβώς πρέπει να κάμει? Πέραν του να γράφει μπλοκ δηλαδή, επειδή αυτή είναι η ουσία του μπλοκ για μένα. Μια δωρεάν προσφορά θυμού απο εμένα προς το δυαδίκτυο. Πρέπει να γράφω κάτι μια φορά τη βδομάδα, κάθε Παρασκευή, την ίδια ώρα? Τζε ας μεν τα δκιαβάζει κανένα..τι να κάμουμεν τώρα που έν είμαι και πολλά ενδιαφέρουσα αυτή τη στιγμή? Έγω τουλάχιστον ενα προσπαθήσω μέσα σε τρεις μήνες να μειώσω δραματικά το στοκ του θυμού μου πέρκει γλιτώσω τζε τα ριάλλια που θέλουν οι ψυχολόγοι (βλέπεις τωρά είμαι ενήλικας, η μάμα μου εν πληρώνει πλέον για τη σωτηρία μου). Ωραία..νοιώθω ήδη 1% πιο ανάλαφρη..ελάτε κόσμε, έχουμε ξεπούλημα!
Κυρίως ο θυμός μου. Είχα πάντα πολλά πολλά νεύρα. Τόσα πολλά που η αγαπημένη μου μάμα αναγκάστηκε να με πάρει σε παιδοψυχολόγο ημίσχιμου. Ήταν πολλά καλή η παιδοψυχολόγος, θύμουμε την καμιά φορά και νοσταλγώ τις στιγμές που με εσυμβούλευκε να πηγαίνω στο πάρκο για περπάτημα και σινεμά με τη μάμα μου για να μου περάσουν τα νεύρα. Και η μάμα μου φυσικά έκαμε ακριβώς αυτό που της είπε. Για τρείς μήνες έπαιρνε με κάθε εβδομάδα στο πάρκο της Αθαλάσσας (οι πως είχαμε τζε άλλες επιλογές στην Λευκωσία - το πάρκο της Ακρόπολης εν ήταν της μόδας τότε..εν είμαι σιούρη αν υπήρχε καν..Πάρκο, υπήρχες?), κάθε Παρασκευή σινεμά και τα Σάββατα περνούσαμε ποιοτικό χρόνο μαζί. Μετά από τρεις μήνες είχα γατριευτεί! Ουαου! Ευχαριστώ παιδοψυχολόγε για τις πανάκριβες μεν, αφόρητα χρήσιμες συμβουλές σου! Ναι.. Ε και τωρά τι ακριβώς πρέπει να κάμω? Αν ένα παιδί πρέπει να πάει σινεμά για να του περάσουν τα νεύρα, ένας διεφθαρμένος ενήλικας τι ακριβώς πρέπει να κάμει? Πέραν του να γράφει μπλοκ δηλαδή, επειδή αυτή είναι η ουσία του μπλοκ για μένα. Μια δωρεάν προσφορά θυμού απο εμένα προς το δυαδίκτυο. Πρέπει να γράφω κάτι μια φορά τη βδομάδα, κάθε Παρασκευή, την ίδια ώρα? Τζε ας μεν τα δκιαβάζει κανένα..τι να κάμουμεν τώρα που έν είμαι και πολλά ενδιαφέρουσα αυτή τη στιγμή? Έγω τουλάχιστον ενα προσπαθήσω μέσα σε τρεις μήνες να μειώσω δραματικά το στοκ του θυμού μου πέρκει γλιτώσω τζε τα ριάλλια που θέλουν οι ψυχολόγοι (βλέπεις τωρά είμαι ενήλικας, η μάμα μου εν πληρώνει πλέον για τη σωτηρία μου). Ωραία..νοιώθω ήδη 1% πιο ανάλαφρη..ελάτε κόσμε, έχουμε ξεπούλημα!
Subscribe to:
Posts (Atom)